NAPHTA
ŻAŁOŚĆ
Wydawca: Tańce

  „Żałość” to bezpośrednia kontynuacja przełomowej EP-ki Naphty „Dom strawiło” z 2020 roku. W trzech utworach z udziałem Mali Herby, polskiej piosenkarki i muzyka mieszkającej w Wiedniu, jest to emocjonalny splot tradycji i duchowej ekspresji dźwiękowej.

„Mieszkańcy naszych ziem od wieków odczuwają żal. Wciśnięci między kamieniołomy historii, uciskani pańszczyzną i dzikim kapitalizmem, pozbawieni głosu i wpływu na własny los, regularnie wykorzeniani… Otacza nas chciwość, która niszczy przyrodę w zgiełku sprytnych słów, które mają podważyć prawdziwą historię, kulturę i doświadczenia tej ziemi”. - mówi Naphta.
Nic więc dziwnego, że "Żałość" jest tak przesiąknięta melancholią. To żałobne piosenki dla świata, który tracimy każdego dnia. Ale tam, gdzie jest smutek, musi być też radość – to wieczne dążenie do egzystencjalnej równowagi. Album czerpie inspiracje ze wschodniego Polesia, Radomskiego i Kozła w Wielkopolsce, a jego duchową linię wyznacza tradycyjna, szalona muzyka taneczna, w której oberek miesza się z apokaliptycznym rytmem dubstepu.
"Kiedyś mówiono, że muzycy bratają się z diabłem, a ich instrumenty mogą przenosić tajemnicze siły. Dzisiaj wiele tajemnic zostało rozwiązanych i wydaje się, że lepiej rozumiemy świat. A jednak wciąż nie zdajemy sobie sprawy, jak wielka jest wartość naszego otoczenia zawarta w pięknie i cudowności przyrody, czy we wsparciu lokalnej społeczności. Nie wszystko stracone, ale każdego dnia mamy coraz mniej do uratowania. I o tym jest "Żałość".

Naphta to pseudonim Pawła Klimczaka, muzyka, którego kontrowersyjne przejście stylistyczne na inspirowaną folkiem muzykę elektroniczną wywołało duże zainteresowanie i dyskusje na temat współczesnej sceny muzycznej w Polsce. Paweł Klimczak jest muzykiem, producentem, DJ-em, ale także dziennikarzem. W przeszłości aktywnie działał na polskiej scenie tanecznego podziemia, wydawał m.in. w Transatlantyku, ale też w szwedzkim Studio Barnhus. Twórczość Naphty to muzyka elektroniczna oparta na samplach z muzyki ludowej, wykorzystująca dźwięki instrumentów oraz wokalizy do szukania odpowiedzi na pytania o kondycję społeczeństwa, kryzys ekologiczny, to także poszukiwania tożsamościowe.

"- Moja muzyka ma korzenie robotniczo-małomiasteczkowo-inteligenckie. Mój ojciec był górnikiem, a matka nauczycielką, ale jako dziecko mieszkałem na wsi - opowiadał muzyk. - To były tereny popegeerowskie. To, co tam widziałem, uporządkowałem sobie w głowie dopiero jako dorosły i dojrzały człowiek".
Dziś eksploruje folk wschodniej Polski, wykonuje pieśni Podlasia, ważna dla niego jest "kwestia muzyki jako nośnika historii, która jest silnie skomodyfikowana". - Interesują mnie wątki demoniczno-czarodziejskie, gusła, diabelskie skrzypce. Dla mnie wiejska potańcówka i impreza klubowo-undergroundowa to podobne rzeczy: po prostu przestrzenie, w których dozwolona jest ekspresja, jest trans, taniec i muzyczne szaleństwo."
W swojej twórczości Paweł Klimczak, stara się "odczarować muzykę folkową dla świata". - Moja muzyka nie jest prowokacją, jestem bardziej kronikarzem. Dziś folk traktowany jest z jednej strony trochę jako fantazmat, z drugiej jest totalnie skomercjalizowany, i nawet sami twórcy trywializują ten gatunek. W muzyce ludowej ważny jest dla mnie radykalizm brzmieniowy, ale także emocjonalny. Te elementy chcę podkreślać i eksplorować." (Polskie Radio Czwórka, "Folk Off")