WAŁASI I LASONIE
MIKOŁAJE - KOLĘDY I PASTORAŁKI
Wydawca: Oficyna Wydawnicza Akant

  W 2005 roku ze wspólnego muzykowania powstała grupa Wałasi i Lasonie, w której siły połączyli muzycy klasyczni: bracia Krzysztof i Stanisław Lasoniowie, oraz członkowie ludowej kapeli Wałasi z Beskidu Śląskiego.
W niedzielę 28 grudnia 2008 r. w Sanktuarium Matki Bożej Kazimierzowskiej w Rajczy odbył się koncert kolęd i pastorałek w wykonaniu Kapeli Wałasi i braci Lasoniów. Przy okazji koncertu odbyła się promocja najnowszej płyty CD kolęd i pastorałek kapeli Wałasi i Lasonie, nagranej właśnie w tymże Sanktuarium.
Kolędy i pastorałki są jedynym z największych skarbów polskiej tradycji ludowej. Wpisują się one idealnie w formułę naszego zespołu, łącząc wyrafinowanie sztuki klasycznej z bezpośrednią czułością ludowego przekazu, niczym spotkanie pasterzy z Mędrcami ze Wschodu u Stóp Najwyższego. W kolędach odnajdujemy echa z każdej z muzycznych epok. Jest w nich dostojeństwo i powaga, radość i humor. Skierowany ku stajence śpiew ubogich pastuszków zawsze wzruszał i rozgrzewał serca. Posłuchajmy, jak śpiewają Panu ci, którzy sami w życiu pasali owce...

Projekt Wałasi i Lasonie powstał jako efekt spotkania między muzykami klasycznymi i ludowymi. To ponowne spotkanie dwóch rodzajów muzykowania, które zawsze siebie poszukiwały. A przecież najwięksi zawsze wracali do korzeni. Bach pisał gawoty, gigi i bourrées, Chopin mazurki i pólonezy, Wieniawski kujawiaki i oberki a Szymanowski stworzył balet „Harnasie". Wszyscy oni spotykali się z muzykami ludowymi i spędzali długie wieczory przy wspólnym muzykowaniu. Z drugiej strony barokowa maniera wykonawcza przypominała sposób wydobycia dźwięku dzisiejszych górali. Dlatego kiedy grają oni muzykę baroku jest w tym jakaś prawda. A gdy muzycy klasyczni ćwiczą tańce ludowe Wieniawskiego, najlepszym natchnieniem jest muzyka gajd. Dzisiaj świat chce posegregować dźwiękowe światy jednych i drugich w odrębne kategorie. Postrzega muzykę poważną w sztywnym kołnierzyku, precyzyjną i niedostępną w swym wyrafinowaniu. Zaś ludowości zabrania świeżości i poszukiwań, które zawsze były jej istotą tylko dlatego, aby utrzymać czystość stylu. Jedno i drugie hamuje prawdziwy rozwój i tłumi to, co od pradziejów było istotą jakiejkolwiek sztuki potrzebę leczenia serc.